Ο βιότοπος “Όρη Αντιχάσια-Μετέωρα” καταλαμβάνει το μεγαλύτερο τμήμα από τα Αντιχάσια Όρη, τα οποία βρίσκονται στο βορειοανατολικό τμήμα του Νομού Τρικάλων.
Είναι βουνά χαμηλά, οι κορυφές τους έχουν ύψος μεταξύ 1.000 και 1.500μ. και διασχίζονται από μικρά ορεινά ποτάμια, σπουδαιότερα των οποίων είναι ο Μουργκάνης και ο Ληθαίος, που είναι παραπόταμοι του Πηνειού ποταμού.
Στο δυτικό τμήμα της περιοχής περιλαμβάνονται οι βράχοι των Μετεώρων που βρίσκονται σε μικρή απόσταση βόρεια της Καλαμπάκας και δεσπόζουν στην αρχή της κοιλάδας του Πηνειού.
Η περιοχή προστασίας αποτελεί ένα μωσαϊκό από διαφορετικούς τύπους βλάστησης με κοινό παρονομαστή τον υπομεσογειακό χαρακτήρα τους. Η ποικιλότητα της βλάστησης αποδίδεται κυρίως στο υπερθαλάσσιο υψόμετρο, το μητρικό πέτρωμα και το έδαφος, την έκθεση, τον ορίζοντα, την επίδραση του ανθρώπου κ.α.
Το μεγαλύτερο μέρος (χαμηλότερο) της περιοχής καλύπτεται από την παραμεσογεική ζώνη βλαστήσεως (Quercetalia pybescentis) και μόνο ένα μικρό μέρος στα ψηλότερα σημεία καλύπτεται από τη ζώνη της οξιάς (Fagetalia).
Το κυρίαρχο δασικό είδος είναι η Q. frainetto, που συχνά αναμειγνύεται με Q. cerris και Q. pybescens.
Στην περιοχή εμφανίζονται δύο ενδημικά είδη χλωρίδας: Centaurea Kalabakensis και Centaura lactiflora.
Η περιοχή είναι σημαντική για την ορνιθοπανίδα επειδή σε αυτή καταγράφτηκαν 46 είδη και υποείδη πουλιών του Παραρτήματος I της οδηγίας 79/409 και 59 SPEC.
Στο βιότοπο φιλοξενείται η μια από τις 4 τελευταίες αποικίες του Τσίφτη (Milvus migrans) που έχουν απομείνει σε όλη τη χώρα, είδος που απειλείται άμεσα με εξαφάνιση από την Ελλάδα και τρωτό ευρωπαϊκά, ενώ η περιοχή είναι ταυτόχρονα και η σημαντικότερη της Ελλάδας για τον Ασπροπάρη (Neophron percnopterus) ο οποίος απειλείται με εξαφάνιση ευρωπαϊκά.
Επειδή ικανοποιεί και πολλά άλλα κριτήρια και βρίσκεται σε κεντρικό σημείο της χώρας έχει μεγάλη σημασία για τη συνοχή του δικτύου προστατευομένων περιοχών.
